Φιλιππίνων Η προσαρμογή των ισπανικών πιάτων είναι ιδιαίτερα εμφανής κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων
Μια χώρα δεν μπορεί να είναι αποικία για πάνω από τριακόσια χρόνια και να μην απορροφήσει την κουλτούρα του αποικιστή. Αυτό συμβαίνει με τις Φιλιππίνες που ήταν μια ισπανική αποικία από το 1521 έως το 1898, όταν η αποικιοκρατία τελείωσε με την επανάσταση των Φιλιππίνων, όταν η Ισπανία παραχώρησε τη χώρα στους Αμερικανούς με την υπογραφή της Συνθήκης του Παρισιού για είκοσι εκατομμύρια δολάρια.
Η Ισπανία όχι μόνο έφερε την καθολική θρησκεία στα νησιά των Φιλιππίνων, αλλά έφερε μαζί της τον πολιτισμό και την κουζίνα της.
Και ο αντίκτυπος της ισπανικής επιρροής στην τοπική κουζίνα είναι πολύ εμφανής κατά τη διάρκεια θρησκευτικών γιορτών, ειδικά τα Χριστούγεννα.
Συχνά παρατηρήθηκε ότι καμία χώρα δεν έχει περισσότερες διακοπές από τις Φιλιππίνες και ούτε υπάρχει χώρα με μεγαλύτερη περίοδο Χριστουγέννων. Και οι δύο είναι παραμορφώσεις του νησιού του καθολικισμού στον πληθυσμό. Οι μέρες που αφιερώνουν τους αγιογράφους συνοδεύονται από φιέστες όταν οι ντόπιοι μαγειρεύουν αρκετό φαγητό για να τροφοδοτούν έναν στρατό, καθώς μεταφέρεται η μεταφορά. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι φίλοι φίλων και οι άγνωστοι είναι ευπρόσδεκτοι στα σπίτια των Φιλιππινέζων για να συμμετάσχουν στην εξάπλωση των πιάτων που μαγειρεύονται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
Τα περισσότερα από αυτά τα ειδικά πιάτα ευκαιρίας εντοπίζουν τις ρίζες τους στις ισπανικές αποικιακές μέρες. Όταν έφθασαν οι Ισπανοί, έφεραν μαζί τους συστατικά και μεθόδους μαγειρικής εντατικής εργασίας που ήταν άγνωστες στις Φιλιππίνες. Οι ψημένοι ολόκληροι χοίροι, τα πλούσια κρέατα κρέατος και τα γαλακτοκομικά γλυκά που αγαπούσαν οι Ισπανοί θεωρούνταν πολυτέλεια στους ντόπιους.
Ως εκ τούτου, στο σπίτι των Φιλιππίνων, αυτά τα πιάτα διατηρήθηκαν μόνο για ειδικές ημέρες όπως φιέστες και Χριστούγεννα. Με άλλο τρόπο, οι Φιλιππινέζοι έγιναν τόσο βαθιά καθολικοί που, κατά τη γνώμη τους, καμία ευκαιρία δεν είναι πιο ξεχωριστή από τις ημέρες που αφιερώνονται στα σημαντικά πρόσωπα στην ιστορία της καθολικής εκκλησίας.
Με την πάροδο του χρόνου, οι Φιλιππινέζοι ήρθαν με τις προσαρμογές τους σε αυτά τα διάφορα ισπανικά πιάτα. Αλλά η ιδέα ότι ήταν πιο κατάλληλες για γιορτές παρά για καθημερινά γεύματα παρέμεινε. Και επειδή η πιο σημαντική προσωπικότητα στην καθολική θρησκεία είναι ο Ιησούς, τότε η γενέθλια ημέρα είναι η πιο ξεχωριστή από όλες τις περιπτώσεις.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η γιορτή Noche Buena και τα γεύματα των Χριστουγέννων είναι γεμάτα με ισπανικά πιάτα και τοπικές προσαρμογές ισπανικών πιάτων για ειδικές περιπτώσεις. Lechon , puchero , fabada , paella , morcon , embutido , leche flan και churros είναι μόνο μερικά από τα αγαπημένα Χριστουγεννιάτικα πιάτα.
Φιλιππίνες είναι μια χώρα του Τρίτου Κόσμου με περισσότερο από το ενενήντα τοις εκατό του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, έτσι πώς μπορεί η φτωχή πλειοψηφία να προσφέρει τα δαπανηρά συστατικά όπως το morcilla in fabada ή το ζαμπόν και το chorizo de Bilbao in puchero ; Ενώ οι πλούσιοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά να μαγειρεύουν και να σερβίρουν αυθεντικά ισπανικά πιάτα, τον πλούσιο μαγειρευτή και να εξυπηρετούν τις προσαρμογές των ίδιων πιάτων, που με πολλούς τρόπους σημαίνει την υποκατάσταση φθηνότερων τοπικών ομολόγων για τα ακριβά εισαγόμενα συστατικά. Ο Lechon σε ένα ταπεινό νοικοκυριό μπορεί να σημαίνει το κεφάλι ενός χοίρου και όχι ολόκληρο το γουρούνι και η paella πιθανόν να είναι χρωματισμένη με τον τοπικό kasubha αντί του σαφρών με απαγορευτική τιμή.
Τα πιάτα μπορεί να είναι φιλικά προς τον προϋπολογισμό εκδόσεις των πρωτοτύπων, αλλά εξακολουθούν να αναφέρονται από τα παραδοσιακά τους ονόματα. Και επειδή συνδέονται παραδοσιακά με τα Χριστούγεννα, θα είναι παρόντες, με τη μία ή την άλλη μορφή, στο τραπέζι του πιο ταπεινού σπιτιού στις Φιλιππίνες.